1e dag in Kathmandu

Na een lange reis ben ik gisteravond (Nepalese tijd) aangekomen in Kathmandu. Ik vond mijn reis hierheen toch best eenzaam, ook al had ik veel mensen om mij heen op het vliegveld en in het vliegtuig. Je kent niemand. Mijn laatste vlucht van Doha naar Kathmandu heeft wel een hoop goed gemaakt. Toen reisde ik namelijk businessclass, muahaha! ;P Toen het bijna boarding time was, gingen er al heel veel mensen in de rij staan (net een stel schapen). Vooral mannen en maar een handjevol vrouwen. Ik bleef nog maar even zitten want ik was ZO moe dat ik echt geen zin had om kei lang in de rij te gaan staan. Op een gegeven moment kwam er iemand van de luchthaven en haalde alle vrouwen (met eventuele partner) uit de lange rij. Zez vormde een tweede rij naast alle mannen. Dus ik dacht: ik ga snel ook in de rij staan, dan pikt hij mij er misschien ook uit. En ja hoor, hoppakee. Ik kreeg een officiële boardingpass (ik had een e-ticket) met stoelnummer 3F! Ik was er echt van ondersteboven toen ik het vliegtuig in ging. Ik geloofde het in de eerste instantie niet haha. Ik was zooo moe, en ik leefde gewoon weer een beetje op door dit geluk. Wat een heerlijke ruime stoelen. Ik heb dan ook heerlijk een paar uurtjes geslapen (eindelijk).

Sinds mijn aankomst is er voor mij al een hoop veranderd. Toen ik het vliegveld afliep werd ik overdonderd door mannen die me wilde helpen met m'n baggage of die me met hun taxi naar m'n hotel wilde brengen. Ik was doodmoe en gelukkig zag ik al gauw iemand met een Projects Abroad bord zodat ik iedereen gauw voorbij kon lopen. Toch vond ik het wel gek om bij iemand in de auto te stappen die ik niet ken èn in een vreemd land.

Het was donker, ik was moe, ik zat bij een vreemde in de auto, er waren nog veel mensen op straat, toeterende auto's en motoren, straathonden, geen verlichting, rommel op straat. Wauw, waar ben ik nu weer beland. Tegelijkertijd was ik erg blij dat ik er was. Ik had een douche en een bed, dus ik was tevreden.

Na een heerlijke nacht slapen, werd ik vanochtend door een medewerker van Projects Abroad rondgeleid door de straten rondom het hotel. Er was nog een vrijwilliger bij die ook gisteravond aangekomen was, dus we gingen met z'n drieën op pad. Jemig wat een drukke straten. Overal winkeltjes, veul uithangborden, stroomdraden, toeterend verkeer. M'n eerste gedachte was: Hoe ga ik hier m'n weg vinden..poeh. Na de rondleiding zijn we met z'n drieën naar de 'Monkey Temple' gegaan. Eerst met een taxi over het wegdek hobbelen (letterlijk) en daarna nog een flinke klim naar de tempel. Erg mooi om te zien.

Toen we weer terug waren in de buurt van het hotel, ben ik met Brandon (de andere vrijwilliger) nog een rondje gaan lopen. Omdat alles nieuw voor ons was liepen we er een beetje onzeker en zoekend bij. Daardoor werden we vaak aangesproken door mannen die iets aan ons dachten te verdienen. Nou ik dacht het niet,vriend! (zo werden we soms aangesproken :p). Op een gegeven moment zijn we weer teruggelopen naar het hotel om te lunchen en toen was het tijd voor Brendon om te gaan. Hij is namelijk vrijwilliger voor een ander project, een 'teaching'-project met kinderen. Ik ben me toen even op gaan frissen om daarna nog een rondje te gaan lopen. Tijdens m'n tweede rondje had ik een broek gekocht, dus die heb ik meteen aan gedaan. Een derde rondje en twee broeken en een sjaal later keerde ik weer terug naar het hotel, want ik was toch nog best moe.

Maar voor mijn tweede rondje was mijn houding helemaal veranderd. Ik had al wat straten verkend met Bibek (van Projects Abroad) en Brandon, dus ik dacht ik loop gewoon weer een beetje zo en dan komt het wel goed. Ik was veel zelfverzekerder. En dat merkte ik ook aan de Nepalezen op straat. Ik werd wel aangesproken, vooral als ik een winkel in keek, maar lang niet zo vaak als daarvoor. Ze zien het echt aan je.

Nou Namasté allemaal, het is hier nu 22.00u en ik moet er morgen vroeg uit om de bus te pakken naar Pokhara. Ik zal daar niet alleen heengaan. Vanmiddag heb ik kennisgemaakt met een andere vrijwilliger, die ook naar Conservation project toegaat. Ik ben benieuwd!